این جلسه مربوط به 20 آیه اول سوره بقره می‌باشد:

1)      حروف مقطعه:

• قول‌های مختلفی درباره حروف مقطعه آمده، مثلا؛
• راز و رمزی است بین خدا و پیامبر؛
• در اول هر سوره، نام آن سوره است.
• مختصری از کل سوره است؛
• می‌خواهد بگوید، قرآن با این همه عظمت و اعجاز، از همین حروف ساخته شده است؛ که این قول بهترین قول است.
•  29 سوره قرآن با حروف مقطعه آغاز شده است که در 24 مورد، پس از ذکر حروف مقطعه، روی سخن از قرآن و معجزه بودن آن است.
• آری؛ خدا از حروف الفبا که در دسترس همه مردم است، کتاب معجزه‌ای نازل می‌کند؛ همان‌طور که از عناصر مادی انسان می‌سازد و از دل خاک، صدها نوع میوه و گل و گیاه می‌آفریند. ولی نهایت هنر مردم این است که از خاک و گل، خشت و آجر و مجسمه بی‌جان بسازند!

2)      آن کتاب که در آن شکی نیست؛ برای پرهیزکاران در آن هدایتی است.

• این‌که در این آیه فرموده«کتاب» یعنی قرآن در زمان رسول به شکل کتاب در آمده بود. ولی سوال: در موقع نزول سوره بقره که همه سوره‌ها نازل نشده بود و حتی از خود بقره هم همه آیات نازل نشده بود، پس چگونه به شکل کتاب در آمده بود؟
• بین شک و ریب تفاوت است؛ چون در جایی داریم«لَفی شکّ منهُ مریب»؛ ریب یعنی شک همراه با سوءظن و بدگمانی. از طرفی هم می‌دانیم که بدگمانی و سوءظن در کتاب خدا نیست، بلکه در روح وضمیر افراد است«فهم فی ریبهم یترددون»
• هم‌چنین «لا ریب» نشانگر اطمینان از درستی و صحت قرآن است.
• گرچه قرآن، وسیله هدایت همه مردم است«هُدیً للنّاس»، ولی بهره‌گیری از هدایت قرآن، نصیب کسانی می‌شود که در برابر کلام خداوند بی‌تفاوت نبوده و نسبت به آن پذیرش داشته باشند.
• همچنین از «هدیً» مشخص می‌شود که هدف اصلی قرآن«هدایت» است.
• با دقت در آیات دیگر قرآن درمی‌یابیم که هشدارهای قرآن خطاب به عموم است(«نذیراً لِلبَشَر»«لِلعالَمینَ نذیرا»)؛ ولی در آیات دیگری هم می‌فرماید:«انَّما تُنذِرُ الَّذینَ یَخشَونَ رَبَّهُم بالغیب» یا «إِنَّما انت منذر من یخشاها»؛ یعنی «ای پیامبر تو فقط اهل تقوا را می‌توانی هشدار دهی، با آن‌که هشدارها شامل همه مردم است، ولی تاثیر آن‌ها روی افراد باتقواست». مثل نور خورشید که برای همه خیر است، ولی عبورش تنها از موجودات شفاف است. به بیان یگر بهره‌گیری از هدایت قرآن قسمت کسانی می‌شود که روح و جانشان را آماده کرده باشند و پرهیزکاری پیشه کرده باشند. البته در مورد معنای تقوا هم سخن فراوان است. این‌که تقوا را فقط به معنای «پرهیزکاری» بگیریم، یعنی تقوایی منفعلانه و در مقابل آن، تقوای فعال قرار دارد که فرد متقی علاوه بر این‌که خود را از آسیب‌ها مصون می‌دارد، در اجتماع حضور فعال دارد و با فعالیت زیبای خود مانع از آلودگی دیگران به آسیب‌ها هم می‌شود. یعنی فرد صاحب تقوای فعال، آن‌قدر خوب کار کرده و قوی است که با حضور در برخی مجالس، مانع ادامه‌دار شدن آلودگی در مجالس و آسیب رسیدن به سایر افراد هم می‌شود. نه این‌که گوشه دنجی اختیار کند و اصلا نگذارد هیچ آسیبی به او نطدیک شود؛ بلکه روش برخورد با آسیب‌ها را آموخته و آن‌ها را از خود دفع می‌کند و هم‌چنین مانع آسیب‌رسیدن به سایرین هم می‌شود.
• پاکی دل و جان آدمی===»هدایت و دریافت نور وحی. پس هر که ظرف دلش پاک‌تر، بهره‌مندی و نورگیری‌اش بیشتر.
• این‌جا خداوند فرموده، هدیً لِلمُتَّقین و در جاهای دیگر از لایهدی استفاده کرده برای«قوم الفاسقین»«قوم الظالمین»«قوم الکافرین»«من هو کاذب کفار»«من هو مسرف کذاب»

بقیه در ادامه مطلب

امام كاظم(عليه‌السلام): اگر 50 نفر نزدت آمدند و واقعه‌اي درباره كسي را كه با چشم خود ديده بودند، برايت تعريف كردند؛ ولي تو نزد آن شخص رفتي و او انجام آن كار را انكار كرد، حرف خود او را قبول كن و مبنا قرار بده!

خيليه ها! 50 نفر!! اون‌وقت ما با شنيدن حرف يه نفر، حالا يه بنده خدايي هر چي هم بگه بابا قضيه اين‌طور نيست، قبول نمي‌كنيم كه نمي‌كنيم!

___________________

پي‌نوشت: الان حاج آقا رفيعي داشت شبكه قم سخنراني مي‌كرد و اين حديث رو گفت.